Grecki matematyk Arkutas opisał kiedyś zasadęśruby. W pierwszym wieku naszej ery Morze Śródziemne zaczęło używać śrub do drewna w prasach śrubowych, które mogły tłoczyć oliwę z oliwek i wytwarzać wino z winogron. Przed XV wiekiem metalśrubybyły rzadko używane jako elementy złączne w Europie. Rybczyński (Rybczyński) udowadnia, że ręczne śrubokręty, śrubokręty istniały już w średniowieczu (najpóźniej 1580 r.), ale dopiero w XVIII wieku zaczęto stosować i powszechnie stosować łączniki gwintowane. Zanim łączniki gwintowane były powszechnie stosowane, istniało wiele różnych sposobów dokręcania. Głównie związane z obróbką drewna i kuciem, nie związane z obróbką skrawaniem. Przed połową XIX wieku statki budowano za pomocą zawleczek, sworzni lub nitów. Kleje były również dostępne w tamtym czasie, ale nie tak dużo jak dzisiaj. Dopiero w XVIII wieku obrabiarki mogły produkować masowośrubyże metalowe śruby stały się powszechnymi elementami złącznymi. Technologia rozwinęła się w latach 60. i 70. XVII wieku, wzdłuż dwóch oddzielnych ścieżek procesowych, ale wkrótce się połączyła. W tym samym czasie brytyjski producent narzędzi Jesse Ramsden (1735–1800), również pracujący jako producent wycinarek i matryc, napotkał problemy z cięciem śrub , aw 1777 wynalazł pierwszą zadowalającą tokarkę śrubową. Brytyjski inżynier Henry Maudsley (1771-1831) słynie z popularyzacji techniki za pomocą swoich tokarek śrubowych, które były tokarkami z lat 1797 i 1800, w tym z ołowiemśruby, slajdy. Zestawy kół zębatych to wszystkie standardowe proporcje produkcji przemysłowej. Ujednolicił sposób, w jaki bracia Wyatt i Ramsden produkowali śruby, stosując te same metody, które już przy produkcji drewnaśrubydo produkcji śrub maszynowych. Dziesięć lat później jego firma nadal jest wiodącą marką w branży obrabiarek.
